Балалардың ашуы, өзіңізге және балаңызға қалай көмектесуге болады
Балалық шақта ашулану бала дамуының табиғи бөлігі болып табылады және көптеген отбасылардың өмірінде кездеседі. Оған стресс, қанағаттанбау, шаршау немесе эмоцияларды білдіре алмау сияқты әртүрлі факторлар себеп болуы мүмкін. Бұл эмоцияны түсінуді үйрену және балаңызға және өзіңізге онымен күресуге көмектесу маңызды. Балалық шақтағы ашудың негізгі аспектілерін және осы жағдайды басқару стратегияларын қарастырайық.
Ашу – балалардың көңілін қалдыруға, әділетсіздікке немесе қанағаттанбауға жауап ретінде пайда болатын қалыпты және табиғи эмоция. Балалар әдетте өз эмоцияларын сөзбен қалай тиімді жеткізу керектігін білмейді, сондықтан олар ашуды айғайлау, жылау, ашуланшақтық немесе тіпті агрессия арқылы көрсетуі мүмкін. Ашу баланың білдіре алмайтын немесе түсіне алмайтын кейбір қажеттіліктері немесе сезімдері бар екендігі туралы сигнал болуы мүмкін.
Балаға және ата-анаға көмектесу стратегиялары
Сабырлы жауап беру: Сабырлы болу және эмоцияларыңызды бақылау балалардың ашуын басқарудың ең маңызды аспектілерінің бірі болып табылады. Бала жиі ата-анасының эмоционалдық жағдайын көрсетеді.
Түсіну және эмпатия: балаңыздың эмоцияларын сезінуге және түсінуге тырысыңыз. Қолдау мен түсіну оның эмоцияларын жеңуге және оларды конструктивті түрде көрсетуге көмектеседі.
Қарым-қатынас және эмоцияларды білдіру: Балаңызды өз сезімдері туралы айтуға шақырыңыз. Оған өз эмоцияларын білдіретін сөздерді табуға көмектесіңіз және ашудың өмірдің қалыпты бөлігі екенін түсіндіруге көмектесіңіз, бірақ оны басқарудың жолдарын табу маңызды.
Эмоцияларды реттеуге арналған тренинг: Балаңызға тыныс алу жаттығулары, медитация, онға дейін санау немесе өзін-өзі оң пікірлерді пайдалану сияқты эмоцияларды реттеу дағдыларын дамытуға көмектесіңіз.
Шекараларды орнату: айқын және дәйекті шекараларды белгілеңіз, бірақ нақты жағдайға және баланың эмоционалдық жағдайына байланысты кейде иілуге дайын болыңыз.
Көмек іздеу: Егер сіздің балаңыздың ашуы оның күнделікті өмірде жұмыс істеу қабілетіне кедергі жасай бастаса, мұғалімнен, психологтан немесе бала дамуы жөніндегі маманнан көмек сұраңыз.